“I’ve always felt that Ron is the most talented blues guitarist I’ve ever seen. He can do it all. He’s extraordinarily gifted. What many folks aren’t aware of is that Ron was a huge asset in the re-emergence of John Lee Hooker, the foundation in that boogie sound.” –Tom Mazzolini, San Francisco Blues Festival.

Steeds raar een cd bespreken van een bluesman, in dit geval Ron Thompson die opgroeide in moeilijke omstandigheden in Oost-Oakland, en geboren is op 5 juli 1953, dezelfde dag als mijzelf, maar spijtig genoeg is Ron op 15 februari van dit jaar overleden. Dit terzijde gelaten, het pas verschenen "From the Patio – Live at Poor House Bistro, Vol 1" dateert terug van twee sessies, die Thompson gaf op 4 juni en 6 augustus 2014 op de beroemde locatie in San Jose, CA, waar Thompson vaak optrad. Hier horen we zijn diep gewortelde blues live uit in een voor hem vriendelijke, vertrouwde, intieme club met zijn oude fans, vrienden en bandleden. Zoals vaak met de Little Village Foundation releases, is gitarist Kid Andersen ook hier te horen op twee tracks, maar belangrijker nog is dat deze live-opnamen door zijn productie vaardigheden zijn opgenomen in zijn eigen Greaseland Studio. Little Village Foundation oprichter Jim Pugh speelt orgel op enkele tracks, en is voornamelijk te horen op Lowell Fulson / Lloyd Glenn klassieker "Sinner's Prayer" en Guitar Slim's "Done Got Over It". Harplegende Gary Smith schittert op wederom een klassieker, maar nu Little Walter's "One More Chance With You" en pianist Sid Morris is een andere lange tijd getalenteerde veteraan in de Bay Area blues scène die op de een of andere manier niet aan zijn trekken is gekomen, maar hier piano speelt op een paar stukken. Kid Andersen laat tenslotte zijn gitaar vaardigheden horen in de laatste 2 tracks, het slide gedreven en door Thompson geschreven "When You Walk That Walk" en een cover uit de jaren '60, "Dr. Brown", oorspronkelijk geschreven door zanger van Buster Brown, saxofonist J.T. Brown.

Thompson is het meest bekend om zijn unieke en vurige gitaarspel, en zijn ongelooflijk slide gitaarspel is altijd het hoogtepunt. Hij speelde eerder in zijn carrière ook keyboards en is op deze plaat zelfs op harp te horen, maar blijkt bij het horen van deze doordrenkte blues en R&B songs , een soulvolle vocalist te zijn, want multitalent Thompson kan de blues overtuigender zingen dan de meesten. Kijk maar eens naar zijn emotionele zang op de obscure soul ballad, "That's How I Feel", een wat vergeten song uit '68 van de The Soul Clan ( een jaren '60 soulzangerssupergroep), en is geschreven door Don Covay en Bobby Womack. Thompson is misschien wel het meest bekend om zijn werk met John Lee Hooker, die de belangrijkste bluesman was voor de heropleving van het blues-icoon in het midden van de jaren '70, en dit voordat Thompson Hooker in 1978 verliet om zijn eigen solocarrière te beginnen. In feite zou Thompson zijn cv kunnen evenaren met zowat iedereen die prominent aanwezig is in de blues. Hij heeft met een duizelingwekkende lijst van grootheden als Big Mama Thornton, Tina Turner, Bruce Willis, Luther Tucker, Jimmy McCracklin, Pee Wee Crayton, Carla Thomas, Booker T. Jones, Percy Mayfield, Etta James, B.B. King en Jimmy Reed opgetreden en opgenomen. Helaas heeft Thompson nooit de erkenning gekregen die hij verdiende zoals deze artiesten, maar toch was hij lang een graag geziene artiest in de San Francisco Bay Area in Noord-Californië.

"From the Patio: Live At Poor House Vol 1" volgt op de Little Village release,"Son of Boogie Woogie" uit 2015 waarvan Pugh zei over Thompson: "Not only can he play the blues, he can sing it in a way that’s more convincing than practically anyone these days. He grew up in tough circumstances in East Oakland, and I don’t think you can find a better example of someone who’s that believable, that authentic. He’s the real deal.” Tony Mazzolini, famous blues DJ and founder/producer of the San Francisco Blues Festival said, “I’ve always felt that Ron is the most talented blues guitarist I’ve ever seen. He can do it all. He’s extraordinarily gifted".

Vooral in zijn laatste jaren, vocht Thompson tegen gezondheidsproblemen, en is uiteindelijk bezweken aan diabetes complicaties. Toch kwam hij in deze periode altijd op woensdagavond in de Poor House Bistro opdagen, zoals hij dat 14 jaar lang had gedaan. De energie van de menigte zou zijn pijn verzachten als hij lange sets speelde. Veel muzikanten zouden ook komen opdagen om te spelen of te kijken, maar steeds met groot ontzag voor Ron. Aan het einde van de avond zou Thompson zijn gitaar, piano, mandoline en harmonica's inpakken en drie uur naar Fresno rijden voor zijn volgende optreden. In de liner notes merkt Poor House Bistro eigenaar op: "This was his train and he was the conductor. When that train was rolling, it was like a lightning bolt had just hit him, his head moving back and forth, his body gyrating like the Devil had just met Jesus.” And, later, “Wednesdays have been declared Ron Thompson Day at Poor House Bistro. Only his music is allowed to be played on the jukebox".

Het is nogal onheilspellend dat de zin uit Willie Dixon's opener "Meet Me In The Bottom" een song is van ....Ik wil niet sterven..... 66 jaar oud is veel te vroeg, maar Thompson gaf zich volledig tot hij het niet meer kon. Je hoort zijn slidegitaar spel hier het beste op Lightning Hopkins' "Bring Me My Shotgun" en later als Kid Andersen meedoet in de twee reeds vermelde afsluiters. "From the Patio: Live At Poor House Bistro Vol. 1" bevat een mix van covers en drie originelen van Thompson, en een beetje vreemd, geen John Lee Hooker covers. Zoals je kunt horen op deze meeslepende opnames, was Thompson echt een van de meest gepassioneerde, krachtige, intense en soulvolle bluesartiesten die we ooit hebben gekend. Hou er rekening mee dat dit slechts Volume 1 is en dat er tenminste nog een andere komt. En, gezien het feit dat deze opnames gebeurden in 2014, was Thompson werkelijk op zijn top, hij kan het allemaal en is buitengewoon begaafd, deze plaat is dus voor deze even oude recensent een absolute aanrader !